A Trip to KDD Juice Factory

I opened my eyes with a smile on my face as I knew that the day was going to be full of excitement. Wonder why??? Because we were going to the KDD juice factory. This exciting and well planned trip was organized by, and for the members of, MMK. All the excited children were picked up in a bus and we started for our visit. I had a lot of fun in the bus chatting and singing with my friends. The journey was so much fun that we didn’t even realize when we reached the factory.

It was a huge factory and we were wondering how the process of packing could beat this moment; we were greeted and welcomed by Mrs. Rachana who is the Manager of the processes in KDD. She explained us the complicated process and made it very easy for the children to understand.  Due to hygienic concern we were allowed to see the machines and the process only from the top. There were many complicated machines. First, we saw how flavored yogurt was made followed by milk, then thick cream and then finally the juice. We saw everything starting from how the packet of the juice was made and then how juice was filled and then attaching of straws and then finally stamping of the expiry date and sealing of a group of boxes. We were even showed how it is transported to the warehouse. The temperature in different sections was maintained differently. We also saw a video clip of the things again.

Overall it was a wonderful experience. We were given a packet of juice, milk and a KDD cap. The management was kind enough to allow us to take some snaps to keep the visit in our memory forever. We thanked Mrs. Rachana and the management for allowing us and making the visit a memorable one. I would like to thank MMK and their committee members. It was all because of them that we could have such a great visit!!!

Sonali Rane

A Fascinating Trip: KDD Factory

I can only describe my trip to the KDD Milk and Juice Factory in one simple word: Fascinating. I had never before seen or been to a place which was so professional and silent, not to mention interesting. I had also never seen the brilliant use of technology anywhere.

 It all started when the members of MMK decided to take all the senior kids to the KDD Milk and Juice Factory to see the functioning, producing and packing of KDD Milk cartons, juice cartons and yogurt cartons. As soon as we arrived at our destination, we were welcomed and escorted inside by a lovely lady who was going to be our “tour guide”. She led us upstairs and as I looked to my left and right, I could see a lot of offices and people busy at work, as it was a normal working day. As we went on further, we arrived in a long corridor. To my right were glass panes through which we could look into the basement where machines and people were at work and to my left where huge machines which controlled the working of the machines in the basement. Our tour guide explained to us as we got up to the first glass pane. She told us that the work was divided into 3 parts, culturing, pasteurization and packing.

Our tour guide took us through all the processes and answered any doubts that we had. We observed how the milk, juice and yogurt was poured into their respective cartons,  how their lids were put on them and also how straws were attached to the milk and juice cartons. The tour guide also told us that KDD was the only company in Kuwait who used Tetra Brik, which produced tetra pack. Tetra pack was a sheet which was used in the packing of milk, which helped it to stay preserved and unspoiled for up to 6 months. As we moved to the packing area, we could see loads and loads of cartons with varying products either being loaded to their places or which were already loaded. The tour guide explained that there were bar codes on each carton which indicated where that particular item needed to be placed. There was an individual lady who was applying bar codes to the cartons and another individual man who was reading the bar codes via bar code readers. A worker then came with a crane and loaded the cartons onto the crane, all with the help of machinery. He even demonstrated how cranes worked, specially just for us. The crane could rotate 180 degrees and could go in any direction. It was an amazing use of technology and I had never seen anything like this before.

 After the tour was done, the tour guide took us to a small and colorful sitting area. On the way there, I noticed that there were about 10 glass cases each to my left and right. There were models of the various products of KDD. It was so organized and looked so amazing.  There were small models of the varying flavors of juice cartons, milk cartons, ice creams, tomato puree, olive oil and yogurt cups. It looked so real that someone could easily mistake it for the real thing! As we reached the sitting area, she requested us to sit on the sofas. She then went and put in a DVD which showed us more of the products of KDD and a closer view of how the products were packed and shipped to various places. As we were watching the DVD, she distributed KDD Chocolate Milk and KDD Cocktail and Mango Juice around the room. As we got closer to the end of the tour, she gave us all KDD caps. We took loads of pictures with her and finally bid her goodbye and thanked her for the wonderful tour.

 All I can say is that this was a great opportunity to learn something interesting. It was an incredible tour and we got a brilliant opportunity to discover something so incredible. As this was my first visit to a factory ever, I had loads of fun and enjoyed every bit of the tour. Who knew that so much effort was required to satisfy people’s needs? Kudos to all the workers and management of KDD, they are truly doing a wonderful job. In May, the members of MMK are planning to take us to the KDD Ice Cream Factory in Shuwaikh, which I am sure, will be as interesting as this one was. And if you ever get a chance to go to the KDD Factories, do not miss it because, trust me, it is a life-time opportunity!

Tanvi Chitnis 

My Visit to KDD Juice Factory

Thanks to MMK that I got a golden oppotunity to visit a Juice Factory on 28th March 2011.  

We stayed there for three hours.  We started at 9 am in the morning.  We sat in a bus No.13 and started our journey to the Juice Factory.  Around 10.30 am we reached our destination after collecting children from Abu-Halifa and Salmiya.  We visited three sections there.  They were Culture and Non-Culture departments and the Warehouse.

Now I shall explain the events that happened in each sections.

Section 1 -

The first section we visited was the "Culture Department".  Here, I would like to mention that our guide was from Surat, Gujarat.  This was the department where curd and yogurt were made.  The word "Culture" means the change of milk to curd with the help of bacteria.  We were standing on the "packaging floor" where milk, curd, juice, olive oil etc were packed into boxes.  The building had three floors : Basement, packaging floor and the top floor.  There were machines of various shapes and sizes.  Pipes connecting from one place to another were in progress with various sounds and smell of curd.

Section 2 -

This was Non-CultureDepartment.  Here condensed milk, tomato paste, various sorts of juices were being made and packed into tetra packs which had seven layers of aluminium foil,  cardboard, paper and plastic.  They were being wrapped into boxes of eight with a thick plastic wrap.  They were provided with UDH rays and pasteurization to keep them germ free.

Section 3 - (frozen "-50 degree" and  normal Temperature)

After being made, the products need to be stored into a place before they have to be sent to other countries and USA Army otherwise it would be very messy.  So, the warehouse was the place where products were stored before being sent to other places.  The shelves were numbered and each item had a bar code which when scanned could tell the place of the item and whether it was removed.  Small cranes used to move items left and right and tall ones could move them up and down.

We also got juices to drink and caps of KDD.  We had a lot of fun !!

Rajsi Ashtikar
Adwait Ashtikar

  

प्रलय

प्रलय आला, प्रलय आला
सागराचा कोप झाला
अक्राळ-विक्राळ लाटांनी ह्या
धरतीचा तुकडा गिळला
गाई-गुरे अन्‌ प्राणी, पक्षी
माणसेही नाही निराळी
कोसळला इमला सारा
धरतीचा अन्‌ भार वाढला
दर्याच्या ह्या लाटांनी
क्षणार्धात की हलका केला
ओसरता हे खारे पाणी
भग्न चित्र ते उभे राहिले
तुटकी दारे, पडके वाडे
रिती मने अन्‌ विझले डोळे
संपले का हो सगळे आता
आटली इथली जीवनसरिता
दगडविटांच्या राशीखाली
श्वास कोंडला जीव निमाला
काय अचानक हे दिसले
राखेमधुनी कोंब फुटे
विझलेल्या या राखेखाली
शांत चिमुकला जीव दिसे
नसे दु:ख त्या, नसे निराशा
नसे कालचे रडगाणे
नव्या जगाचा पाईक म्हणुनी
उठेल ह्या राखेमधुनी
उठेल ह्या राखेमधुनी

नीलिमा दिवेकर

A Stormy Day In My Life In Kuwait

Early one Friday morning, me, my family and two of my friends families set out to visit the KOC (Kuwait Oil Company) Camp in Al.Wafrah at around 8.30 am in the morning.  The weather was clear and sunny and not a cloud was there in sky.  Me and my brother were in high spirits and a lot excited.  When we reached the camp, we stated playing a lot of games like kites, dodge ball, catch, cricket etc.  After a while, we all sat down to eat the nice, hot barbecued vegetables.  Then we, small children, played on swings and slides while the adults got engaged in preparing lunch.  Soon, they finished and we were asked to come and to eat.  Then, we played indoor games for a while.  

Since the weather was clean, no one was in a mood to leave.  Then, suddenly, the tent keeper came running to us that a news was flashing on the TV.  We were hurried to the Dawaniyas (Big halls used as auditoriums).  While on our way, we saw black clouds rushing in.  We thought that they were the clouds of smoke but soon dust  started entering our eyes and we understood that it was going to be the worst sandstorm in the history of Kuwait.

We were lucky that we reached the hall before the storm started and we did not leave for home otherwise we would have been jammed in the traffic jam and would not have reached home in time.  We somehow  managed  three whole hours in the hall.  Finally around 10.30 we reached for the car and left for home.  Luckily, the storm did not cause much damage.

At home, specks of dust entered through the bottom of the window and spoiled the bed sheet.  The Dawaniya we were staying had dust entering in due to the small holes in the windows.  Everyone was wearing mask and walking about.  News was flashing about the storm in other parts of Kuwait.  The children were  getting restless to get home.  The adults were trying to contact their friends to know the condition at that part of Kuwait when we were finally let out to go home.  What a relief that was !!!

Rajasi Ashtikar

त्सुनामी वाळूची

अकस्मात आकाशी धुराचे लोळ
सार्‍यांच्या मनी उठला हल्लकल्लोळ
रिफायनरीतल्या आगीचे का असतील लोळ
का कुठे स्फोटाने झाली असेल जाळपोळ

मिट्ट झाला काळोख चोहीकडे
बंद घरातही जीव घुसमटे
भरीला सोसाट्याने वाहू लागला वारा
चढू लागला सार्‍यांच्या अस्वस्थतेचा पारा

काहींना वाटले, ही शेवटची घंटा
यमराजाचं फर्मान, ’मला येऊन भेटा’
मायदेशी केले दूरध्वनीवर संभाषण
अखेरच्या निरोपाचा येऊन ठेपला क्षण

कुवेतमधले नेटवर्क होऊन गेले जाम
जीवलगांचा आता कसा शोधावा माग
काळजीने जीवाने सोडला अगदी थांग
ठप्प झाली रस्त्यात गाड्यांची रांग

शेजारी पाजारी केला विचारविमर्ष
वाळूच्या वादळाचाच निघाला निष्कर्ष
’२०१२’ तल्या दृष्यांचे आभास झाले सदृष्य
जीवलग परतून येता मनी दाटला हर्ष

नेटवर कळले ही तर वाळूची त्सुनामी
मिळू लागली पुन्हा आयुष्याची हमी
चित्रगुप्ताचे अद्याप चालू आहे अधिक उणे
उर्वरीत आयुष्याचे सार्‍यांनी करावे सोने

अर्चना देशमुख

वाळूची वादळे

मुद्दामच हे शिर्षक वापरले! जयूजींचा पूर्वी वाचलेला ब्लॉग अस्सा डोळ्या समोर उभा राहिला काल...!!

धुळीचे लोट... अहं धुळीचा ढगच म्हणा! चारीही बाजूंनी चौफेर खूर उधळत एक एक इमारत, मशिद आणि मैदान पादाक्रांत करत असा चालून येत होता की आपण निसर्गाची एक वेगळी शक्ती अनुभवत आहोत हे प्रत्येक रोमांच सांगत होतं. पहिली दोन मिनिटे मी फक्त स्तब्ध उभा राहून बाहेरचा नजारा (खरतरं तांडव) पाहत होतो. डोळे सताड उघडे आणि पाय एका बाल्कनीतून दुसर्‍या खिडकी कडे नाचवत होतो. हा शुक्रवार नवीनच अनुभव घेऊन आला होता.

शुक्रवार म्हणून घर आवरत होतो. नेहमी येणार्‍या शुक्रवार प्रमाणे हा ही एक कंटाळवाणा पण घरी राहायला मिळणारा शुक्रवार होता म्हणून ताणून झोपलो होतो... दुपारी उठून आवरा आवर झाली आणि भारताचा दुसरा राष्ट्रीय खेळ आणि आमचा रोमा रोमांत भिनलेला क्रिकेट पाहत होतो. संध्याकाळ व्हायलाच आली होती आणि आळस काढायला म्हणून बाल्कनीत येवून पाहतो तर खाली अरबी आणि बाकी लोक आकाशाकडे नजर खिळवून काहीतरी पाहत होते. साहजिकच मी ही आपली मान वळवली आणि आकाशाकडे पाहू लागलो. हलकी धूळ ! ह्यात काय एवढं? ह्या अरब्यांना काहीही अप्रूप वाटतं, म्हणून मी परत घरात जाणार तेवढ्यात माझी नजर थोड्या दूर वरून दिसणार्‍या काळ्याकुट्ट आणि पूर्ण क्षितिजाची व्याप्ती असलेल्या ढगावर खिळली... ओह तेरी! हा काय प्रकार?

काही फर्लांगावर असलेलं तारांकित हॉटेल रमदा आणि त्यांचा Neon  sign  दिसत आहेत. एक ४-५ सेकंद्स झाली असतील…. ते तारांकित हॉटेल दिसत 'होतं' असं म्हणायला लागलं! आता लक्षात येत होतं ही  निसर्गाची अजून एक भयावह अदा आहे! अदा अश्या साठी म्हटले की ज्या लटक्यात एका सुंदर सांजेचं रुपांतर एका काळोख्या रात्रीत जश्या रीतीने झालं ती अदाच असावी. ह्या अदेला वाळूचं वादळ म्हणतात, a  dust storm.  आणि ते समोरून भरधाव वेगाने आणि चोहोबाजूंनी जमीन काबीज करत येत होतं!

आता पर्यंत एक दहाबारा पावलांवर असलेली मशिद ही गिळंकृत झाली होती! एखाद सेकंद मी बाहेर होतो आणि रेती सपासप मानेवर आणि चेहर्‍यावर आदळू लागली... धाव रे वेड्या! म्हणून धपकन घरात उडी मारली आणि बाल्कनीच दार बंद केलं. आता समोर लख्ख अंधार... घराखालच्या रस्त्यावरचे दिवे ही नाहीसे झाले!!! असा अंधार!!! त्याच वेळी बरेच विचार मनात येत होते... वाळूने ही स्थिती आहे तर त्सुनामी काय तांडव असेल ! जयूजींनी  त्यांच्या ब्लॉग मध्ये अश्या वादळाची कल्पना दिली होती... पण हा थरार आज ’ह्याची देही ह्याची डोळा’ अनुभवत होतो...

एक १० मिनिटात घरात Super Fine धुळीचं साम्राज्य झालं होतं. पायाचे जमिनीवर ठसे उमटत होते. आता....!! थोडं adventure करायचं मन झालं आणि चेहर्‍यावर आणि डोक्यावर बंडाना बांधून लिफ्टचं बटन दाबलं. लिफ्टबाई आल्या आणि तळ माळ्यावर आम्ही पोहोचलो... १,२,३....!! दार उघडलं.....तोच एक जोरात हिसका आणि पोतंभर धूळ आत शिरली... बाहेर आलो तर मोझाईक टाईल्सवर त्याच superfine धुळीचं छोटेखानी  वाळवंट तयार झालं होतं. प्रकाश.... विश्वासा बरोबर पानिपतात गेलेला... तरी नाही म्हणायला गाड्यांचे  hazard दिवे दिसले, गाडी दिसली नाही.

तसं दिवस लहान असल्यामुळे रात्र लवकरच येते इथे म्हणा पण आज तर अंधारात रात्र कधी आली कळलं नाही. कळणार ही नव्हतं. आता रस्त्याचे दिवे टीम टीम दिसत होते. थोडा पुढे आलो आणि पुन्हा मागे फेकला गेलो... अबब! काय त्या वार्‍याचा जोर ! आणि त्या वार्‍या बरोबर वाहणारी धूळ तोंडावर बांधलेल्या कापडावर सटासट आदळत होती... काना मध्ये अजून ही ते आवाज घुमत आहेत. वारा वेड्या सारखा इथून तिथे धावत होता.  सोबत ची धूळ वेगवेगळ्या रेषा आखत वार्‍याबरोबर नाचत होती. जमिनीवर टेकत होती आणि पुन्हा वार्‍याच्या संगतीने आकाशात झेपावत होती... अनाकलनीय होतं सारं पण पहावंसं फार वाटत होतं.

नाक्या पर्यंत कसाबसा पोहोचलो आणि परतलो, मुद्दामच हात उघडले मनात वेडा विचार आला एखादा सेंटीमीटर तरी उडू... पण छ्या... पुन्हा चालतच घरा पर्यंत पोहोचलो. तोपर्यंत लिफ्टच्या आत वाळू वाळवंट बनून प्रस्थापित झाली होती तिथे स्लीप्पर्स काढून पायाचा  ठसा उमटवला J का कुणास ठाऊक थोडासा बालिश झालो होतो. पण तरी मस्तीत होतो.

घरी आलो वादळ बाहेर सोडूनच तोपर्यंत किवीनी आफ्रिकेच्या सिंहाची दाणादाण केली होती.

अभिजीत पाटील

अभिनंदन !!

श्री सुनील विपट, हार्दिक अभिनंदन  !!!!!!

आपल्या मंडळाचे सदस्य श्री सुनील विपट ह्यांनी "Kuwait National Day & Liberation Day Golf Tournament २०११ " चं विजेतेपद पटकावलं आहे.  ही स्पर्धा २५ फेब्रुवारी ला खास कुवेतच्या ५०व्या स्वातंत्र्यदिनाप्रित्यर्थ  Kuwait Oil Company च्या Ahmadi Golf CLub वर आयोजित करण्यात आली होती.  

ह्या  सुंदर  ट्रॉफीसोबत ते LCD TV चे ही मानकरी झाले.  पुढच्या "खेळ"कर वाटचालीसाठी त्यांना खूप खूप शुभेच्छा !!

जागतिक महिला दिन

"जागतिक महिला दिन" हा दरवर्षी ८ मार्चला साजरा होतो.  असा विचार मनात आला की जागतिक महिला दिन साजरा करायला खरंच कधी सुरुवात झाली असेल? काय कारण घडले असेल तो दिवस  जागतिक महिला दिन म्हणून घोषित केला गेला. तर माहिती शोधत असताना असं आढळून आलं की ८ मार्च १८५७ ला Garments Factory त काम करणार्‍या कामगार  बायकांनी New York City च्या रस्त्यावर कमी पगार, १२ तास काम करायला लागणे आणि अमानुष  परिस्थिती ह्याचा निषेध करण्यासाठी मोर्चा काढला. पोलिसांकडून ह्या मोर्चावर हल्ला झाला, काही बायकांना तुरुंगात टाकण्यात आले तर काही बायका हल्ल्यात जखमी झाल्या. पुन्हा  ८ मार्च १९०८ ला बायकांनी मोठ्या प्रमाणात  त्याच गोष्टीसाठी आणि बालकामगार  बंद  करा ह्या साठी   मोर्चा  काढला.  त्या  वेळी ३०,००० बायका   मोर्च्यात सहभागी झाल्या होत्या. "International Labor Movement" नी १९१० ला ८ मार्च हा  "International Day of Working Women"  म्हणून घोषित केला आणि नंतर तो दिवस "जागतिक महिला दिन" म्हणून साजरा केला जाऊ लागला.

हे वाचताना मुठभर अंगावर मांस चढल्याशिवाय राहिले नाही. स्त्री ही वेगवेगळ्या आघाड्यांवर एकाचवेळी लढत असते . घर, मुलं आणि नोकरी अशी तिची तारेवरची कसरत चालू असते. असं असताना सुद्धा ती तिचा संयम व्यवस्थित सांभाळून असते. नोकरीतील वेगवेगळी आव्हाने पेलायची असतात. संसाराची गाडीसुद्धा हाकायची असते. आयुष्यभर अस्तित्वाची लढाई चालूच राहते. सरळ साध्या आयुष्यात पण तिची किती वेगवेगळी रूपं ! आई होऊन ती घारी सारखी स्वत:च्या पिल्लांचं रक्षण करते, तर  मुलगी बनून आईवडिलांना आधार देते, सहचारिणी होऊन   आयुष्यभर नवर्‍याच्या खांद्याला खांदा देऊन त्याच्या बरोबरीने उभी राहते, तर बहिण होऊन भावाला जपणारी पण तीच असते.  “व्यक्ती तितक्या प्रकृती” असे म्हणतात. पण इथे तर दुर्गा, काली व मदर मेरी ही वेगवेगळी रूपं फक्त स्त्री ची. 

ह्या दिनाच्या निमित्ताने स्त्रीशक्ती - आदिशक्तीला मानवंदना ! आपल्या कर्तृत्वाने, करारीपणाने ज्या स्त्रिया लढल्या त्यांची आज आठवण होणे क्रमप्राप्य. प्रत्येक मराठी माणसाला महाराष्ट्राबद्दल अभिमान आहे. शिवरायांमुळे मराठी माणूस महाराष्ट्रात टिकला, उभा राहू शकला. पण शिवरायांना घडवणारी जिजाऊ होती. जर शिवरायाने परत जन्म घ्यावा असं वाटत असेल तर जिजाऊ हव्याच. जिजाऊ असली तर शिवबा होणार. आपल्या बाळासाठी अवघड कठीण असा बुरुज चढून जाणार्‍या हिरकणीला आणि  "मेरी झांसी नहीं दूंगी" अशी गर्जना करणार्‍या झाशीची राणी, लक्ष्मीबाईला कोण विसरणार ? स्त्रीशक्तीचे रूप ह्याहून वेगळे असे काय असणार? 

मुल अडीच वर्षाचे झाले की आपण त्याला Montessori  च्या  वर्गात पाठवतो. ही Montessori सुरु करणारी होती  "Maria Montessori". स्त्रियांनी प्रत्येक क्षेत्रात उल्लेखनीय अशी कामगिरी केलेली आहे. समर्थपणे देशाचं नेतृत्व करणार्‍या "SIRIMAVO BANDARANAIKE", "INDIRA GANDHI", "BENAZIR BHUTTO", "PRATIBHATAI   PATIL" असो किंवा मुलांना कर्तबगारीने मोठी करणारी आणि तितक्याच हुशारीने  पक्षाचे नेतृत्व करणारी "सोनिया गांधी" असो प्रत्येक जणी आपल्या जागी उच्च होत्या आणि आहेत. अंतराळात  गवसणी घालणार्‍या कल्पना चावला आणि सुनिता विल्यम्सला सलाम.  

शकिराच्या गाण्यावर नाचता येत नसणार्‍याची पावले सुद्धा थिरकतात. वर्षानुवर्षे रसिकांवर आवाजाने मोहिनी  घालणार्‍या लता मंगेशकर, आशा भोसले  ह्यांना तरी कुठे तोड आहे. सौंदर्याची मोहिनी घालणार्‍या, SAMANTHA FOX, मधुबाला, माधुरी दिक्षित, अशी किती उदाहरणे द्यायची? खेळामध्ये बोलायचं तर टेनिस जगताने Martina Navratilova, Steffi Graf आणि Monica Seles चा झंझावात अनुभवला आहे. सानिया नेहवाल ह्या badminton पटुने भारताचे नाव उंचावले आहे. आज कोणतेही क्षेत्र असे उरलेले नाही जिथे स्त्रियांनी आपला ठसा उमटवलेला नाही.

Three Cheers to Women, for Yesterday, Today and Tomorrow !!!

सौ श्रुति हजरनीस 

भारतीय नारी...छवि तुझी न्यारी

गार्गी आणि मैत्रेयीची ख्यातनाम आहे ज्ञानलालसा

खंडित झाला तरीही, नव्याने रुजवला आहे हा वारसा

अहिल्या, दौपदी, सीता, तारा, मंदोदरी तथा

प्रात:स्मरणी मिळवून स्थान, देती पातिव्रत्याची संथा

सन्माननीय मातृत्वाने धन्य झाली कूस जिजाईची

संस्कारांमुळेच तिच्या, शक्य झाली स्थापना हिंदवी स्वराज्याची

“माझी झाशी देणार नाही” हा बाणा जपणारी झाशीची राणी

अतुल्य धाडस, लढाऊ वृत्तीने अजरामर हिची कहाणी

परकी भूमी, परके आचारविचार, परक्या भाषा, संस्कृतीशी

जुळवून झाली यशस्वी, पहिली भारतीय नारी डॉ.आनंदी जोशी

बालवयीही बाहुलीऐवजी देशप्रेमाने भारलेली इंदिरा

कठीण बनून वज्रासारखी रक्षिली तिने धरा

सूरस्वामिनी, स्वरमोहिनी, गानकोकिला लता मंगेशकर

मांडवापासून सरणापर्यंत सोबत निनादतो हिचाच स्वर

मॅगसेसे एवॉर्ड, एशियन नोबेल पीस ऍवार्ड विजेती डॉ.किरण बेदी

बदलून चेहरा तिहार जेलचा, दाखवले आदिमायेचे रुप पोलादी

आकांक्षा पुढती गगन ठेंगणे, ही उक्ती सार्थ करणारी कल्पना चावला

अद्भुतरम्य साहस हिचे, घातली गवसणी अवकाशाला

जगभरातील प्रभावशाली व्यक्तीमत्वात सामिल झाली इंद्रा नुयी

C.E.O पेप्सीकोची, भारतीयांसाठी ठरली किती गौरवदायी

अर्थशास्त्र, बँकींग सारख्या जटील विश्वातही स्त्रियांनी मारली आहे बाजी

M.D. आणि C.E.O  झाली आहे चंदा कोचर I.C.I.C.I. बँकेची

विविध क्षेत्रातील भारतीय स्त्रियांचे हे उल्लेखनीय योगदान बघितल्यावर पूर्वीचे स्त्री चे वर्णन करणारे शब्द,

“स्त्री जन्मा ही तुझी कहाणी, हृदयी अमॄत, नयनी पाणी” 

या ऐवजी 

“स्त्री जन्मा ही तुझी कहाणी, लाथ मारेल तेथे काढेल पाणी” 

असेच करायला हवे.  

या सार्‍या स्त्रियांना मन:पूर्वक अभिवादन !!

खरंच, मला अभिमान आहे, मी भारतीय नारी असल्याचा !

अर्चना देशमुख

“कैफियत” कुवेतमधील समस्त पुरुषवर्गाची

(निमित्त महिलादिनाचे)

चाकरमानी सारे आम्ही

उठावंच लागतं आम्हाला

अगदी भल्याऽऽऽ पहाटे

न फोडता कोणतेही फाटे

नवनव्या स्वप्नात मग्न असते

सौभाग्यवतीची रम्य पहाट

चहाचं आधण गॅसवर चढवत

हलकेच घालतो तिला मी साद

उशीरच झाला अंमळ थोडा

टिफीनचा कसा आता साधावा मेळ

कॅंटिनवरच भागवाल का आज

कशीबशी मारुन न्या ही वेळ

कामाच्या कटकटींनी दिवसभर

डोकं जातं अगदी उठून

किटी पार्टीचा कैफ “सौ” चा

उतरलेला नसतो अजून

चक्रधारी बनून जावेच लागते

गिफ्ट आणायला, ट्युशनला सोडायला

वेळच नाही मिळत कधी

शांत, निवांत टिव्ही पहायला

महिलावर्गासाठी येथे

रोजच दसरा नि दिवाळी

संसाराच्या ओझ्याची

शिक्षा मात्र आमच्याच भाळी

  

पिकनिक, आऊटींग नसले तरीही

विकेंडला लटकते “किचन बंद” ची पाटी

पेंडींग कामांची सोपवली जाते

हाती आमच्या भली मोठी यादी

वाढदिवस कधी सौ चा, तर कधी लग्नाचा

पार्टीसाठी कधी हिल्टन, तर कधी रॅडीसन सास

पुरणपोळीच्या खमंग वासाचा मात्र

अपुराच राहतो घेतलेला ध्यास

2 “B” (बॉस आणि बायको) चा

कायम ओढवून घेतो रोष

कसाला यांच्या उतरतांना

कंठाला पडतो शोष

गरजच काय कुवेतमधे

साजरा करण्याची महिला “दिन”

हवालदिल पुरुष बिचारे

झाले आहे दुर्बल “दीन”

अर्चना देशमुख

स्त्री ची रुपं

स्त्री  तुझी  रूपं  गं किती ,

जन्म  देणारी  आई, बोट  धरून  रस्ता  दाखवणारी  माऊली,

कधी  होतेस  तू  कडेवर  घेवून  गल्लीत  फिरणारी, लाड  करणारी, खेळवणारी  बहीण  ती  ताई,

कधी  असतेस तू हक्काने  भाऊ  बीज  मागणारी  चिमी, छोटी  सई,

कधी  असतेस  तू  तारुण्याच्या  सळसळत्या  रक्ताला आवर  आणि उचित वावर  देणारी  मैत्रीण,   

हातात  हात  देत  वाटेवर  सदैव  सोबत  असणारी  सखी, 

रुसव्या  फुगव्याचा  श्रावण  देत  स्वप्नांना  पंख  देणारी  पत्नी  

पतीच्या  स्वप्नांसाठी  सर्वस्व  अर्पण  करणारी  ती  स्वामिनी

सुख  दुखात  साथ  देणारी  ती  सहचारी

तुझे  बीज  अंकुरणारी, तुझ्या  सारखेच  रुपडे, तुझे  बालपण अनुभवायला

देणारी  तुझ्या  छ्कुल्यांची आई

अन्यायावर  सळसळून  उठणारी  ती  अंबिका, ती असुर  मर्दिनी

आयुष्याच्या संध्या  छायेत  तुझी  सुश्रुषा  करणारी  तुझी  अर्धांगिनी ,

ती तुझी सौभाग्याकांक्षिणी

स्त्री तुझी रूपं गं किती, रूपं गं किती !

स्वाती राजीव कुलकर्णी