माझ्या चारोळ्या

क्रांती झाली ’फेस’ वर ’बुक’
काळे केले ’होस्नी’ ने मुख
स्वातंत्र्याची आता जनतेला ग्वाही
हो ’मुबारक’ लोकशाही

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

’माया’ व ’ती’ पुढे वर्दी झुकली
स्पर्शता चरणी, वहाण लाजली
’सद्‌रक्षणाय खलनिग्रहणाय हे ब्रीद पोलिसांचे
कर्तव्याचा पडतो विसर, तळवे चाटती पुढार्‍यांचे

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

’कृष्ण’ शिष्टाईला शापच आहे
असफल होण्याचा
कधी हस्तिनापुरी
तर कधी न्यूयॉर्कनगरी

अर्चना देशमुख

मी पाहिलेले मस्कत आणि सलाला

आखातीदेशामध्ये निळा समुद्र व नारळाची झाडे आहेत असे कोणी सांगितले तर विश्वास बसेल...! असेच काही सलाला बद्दल वाचनात आले आणि हिवाळ्याच्या सुट्टीत सलाला आणि मस्कतला फिरायला जायचे आम्ही ठरवले. प्रथम विचार केला बघूयाच की असे खरेच आहे का? अधिक माहिती मिळवली तर मात्र पक्के कळले ओमान खूपच सुंदर देश आहे. 

सलालाला पोचलो तेव्हा मध्यरात्र झाली होती. तरी "beautification" काय असते ते दिसत होते. विमानतळ ते हॉटेल साधारण बारा किलोमीटर अंतरात सलाला खूप सुंदर आहे याची खात्री पटली. नागमोडी रस्ते, दुतर्फा उंच उंच नारळाची , केळ्याची , पपायाची  झाडे, आम्हाला तर केरळची आठवण झाली.  

both Viewes from Mughsayl Beach 

तिथला समुद्र मनाला भावला. सुंदर बीच, निळे स्वच्छ पाणी. 

@ Mughsayl Beach, Salala. Blowholes site. The blowholes are actually air holes on the floor which cut through rock to the bottom, where the sea hits land.

समुद्राच्या लाटेचं पाणी जोरात किनार्‍यावर आपटून  हवेच्या जोरामुळे जमिनीतल्या भोकांतून ५० फूट उंच  कारंज्यासारखे बाहेर पडते ते बघून आश्चर्य वाटल्या शिवाय राहत नाही. Anti-gravitation  जागा हे एक वेगळे आश्चर्य. गाडी चढावर neutral मध्ये असताना पुढे जात होती हा अनुभव काही वेगळाच होता. झरे, पक्षी, डोंगर सगळे काही छान. हे बघताना आपण

आखातात आहोत हे जराही जाणवत नाही.

 

जिथे बघावे ते सुंदर, फोटोजेनिक, मीरबतला जाताना रस्ते हे "चुनखडीच्या" डोंगरातून, 

Such views are often seen while driving in / out / nearby

त्यातून उतरताना समोर दिसतो तो निळाशार समुद्र, बाजूला दर्या व गर्द वनराई. नागमोडी वळणाचे रस्ते व रस्त्याच्या बाजूला नारळाची बाग व नारळपाण्याची टपरी 

बघायला खूप आकर्षक वाटले. सुंदरता ही कुठल्या ही गोष्टीत असू शकते ह्याची प्रचिती रस्ते बघताना येत होत. 

सलाला ला फिरताना 4wd जीप असायलाच हवी. खोर-रोरी ला जाताना खडकाळ रस्त्या वरून उतरताना जीप मधून जाताना जो काही अनुभव आला तो चित्तथरारक होता. 

गोडे पाणी समुद्राला मिळण्याचे ठिकाण असल्यामुळे एकाच ठिकाणी भरपूर प्रकारचे पक्षी (migrant birds) तिथे बघितले.

सलाला नंतर आम्ही मस्कत ला गेलो. मस्कत हे शहर म्हणजे स्वछता, आखीव-रेखीव शहराचा उत्तम नमुना.  डोंगरा मध्ये बसवलेले शहर म्हणजे मस्कत. ओमानवासियांना कुठेही डोंगर भुई सपाट करून तिथे उंच-उंच इमारती बांधायची गरज वाटली नाही. सुंदरता ठेवून शहरीकरणाचं उत्तम उदाहरण म्हणजे मस्कत. 

मस्कत ला गेलो तेव्हा सोमवारचा दिवस होता. म्हणून मस्कत बघायला सुरुवात केली ते शंकराच्या देवळापासून. सुबक असे शंकराचे देऊळ बघून मन भरून आलं.  त्याच्या नंतर कृष्ण, गणपती ह्यांचे एकत्र मंदिर बघितले. खूपच  सुंदर, अप्रतिम. ह्या दोन्ही देवळांना भेटी दिल्या नंतर एक वेगळी शांतता मनामध्ये भरून राहिली. इथे एक अनुभव सांगावासा वाटतो की देवळाचा रस्ता शोधत असताना, एक-दोन ओमानी भेटले. त्यांच्याशी english  मध्ये बोललो तेव्हा त्यांनी सांगितले आमच्याशी हिंदी मध्ये बोला हे ऐकून च धक्का बसला. India फिरताना जिथे हिंदीतून बोलल्यावर ही कुठली भाषा आहे असे लोकांच्या चेहऱ्यावर भाव बघितले आहेत... अनपेक्षित होतं ते अस्सल हिंदीतून संभाषण. 

निझवा, १००० mountains, अल-हुटा cave  केवळ अप्रतिम. मस्कत ला आवडलेली अजून एक गोष्ट म्हणजे Sultan Qaboos Grand Mosque. नावा प्रमाणे Grand Mosque. 

ही जगातील तिसरी मोठी Mosque आहे. 

The world's Second largest chandelier

Mosque ला पर्शिअन पद्धतीचे कोरीव काम केलेले आहे. "लाजवाब" हा सुद्धा शब्द कमी पडेल की काय अस वाटत राहतं. तिथला कांताब बीच मोठा आणि स्वछ आहे. बोटीतून फिरायची मजा काही वेगळीच होती. 

श्रुती हजरनीस

प्रेमदिन

प्रेमदिन – अर्थातच Valentine Day!!

फेब्रुवारी महिना सुरु झाल्या झाल्या वेध लागतात व्हॅलेन्टाईन डे चे.  पहिला आठवडा संपला की माझी फ़िल्डींग सुरु होते.  टिव्ही, नेट, मासिकं……. जिथे कुठे ह्या प्रेमदिनाची जाहिरात दिसेल तिथे त्या जाहिरातीचं analysis  करायला सुरवात करायची म्हणजे संभाषणाची गाडी बरोबर रुळावर येते (मला हव्या त्या दिशेला  ) .  मग हळूच …..

” अवी…माझ्या मैत्रिणीला ना (बरेचदा काल्पनिक) तिच्या नवर्‍याने व्हॅलेन्टाईन डे ला ना…..इतकं मस्त सरप्राईज दिलं”

“आम्ही मैत्रिणी आज व्हॅलेन्टाईन डे बद्दल बोलत होतो ना…..( असे लाडिक ‘ना’ लावले की नकार यायची शक्यता जराशी कमी होते म्हणून ह्या ‘ना’ चा वापर जास्त  )   तेव्हा त्या सगळ्या म्हणाल्या, “तुझा नवरा तर नेहेमीच मस्त गिफ़्ट्स देतो” (खरं तर ह्या ‘देतो’ ह्या शब्दाऐवजी ‘तू लुबाडते’ असा शब्दच चपखल बसतो  )”

नवर्‍याचा अशावेळी अत्यंत सावध हुंकार येतो.  म्हणजे आता ह्यावर्षी बाईसाहेबांच्या अपेक्षा ‘माफक’ ह्या शब्दाच्या किती पुढे गेल्या आहेत ह्याचा अंदाज घेत घेत आमच्या एकतर्फ़ी संभाषणाला  continue करतो.

“अवी, ह्यावेळी काय करायचं हो?” माझा ३-४ दिवस आधीचा पवित्रा 

“कशाबद्दल….?”   कळूनही न कळल्याचा आव….दुसरं काय? पण मी ही त्यांचा ‘तो’    भाव न कळल्यासारखं अगदी साळसुदीने बोलते…..अहो करणार काय….एक अच्छे गिफ़्ट का सवाल है ना….. थोडा तो झेलनाही पडेगा 

“अहो, व्हॅलेन्टाईन डे येतोय ना….”

“हं….!

“अवी……….” माझा ‘अवी’ नंतरचा pause  ह्यांना नेहेमीच फार खर्चिक पडलाय त्यामुळे तो टॉपिक लवकरात लवकर बंद करावा म्हणून म्हणाले,

“अगं….. बघूया…….. अजून वेळ आहे ना !”

“WOWWWWW…. म्हणजे सेलिब्रेशन नक्की तर…!” माझ्या ह्या  excitement ची पण ह्यांना चोवीस वर्षात इतकी सवय झालीये ना की ज्यादा हलचल नही होती 

मग १-२ दिवस गेल्यावर…….

“So…….. Whats the plan Dear?”

“कशाबद्दल…?” ह्यांचा अनभिज्ञता दाखवायचा आटोकाट प्रयत्न अजूनही जोमात सुरुच.  पण मी माघार घेणार्‍यातली थोडीच आहे.  अगदी शांतपणे त्याचा तो प्रयत्न हाणून पाडत हा interesting topic  पुन्हा पुन्हा संभाषणात आणायचा अथक प्रयत्न माझाही सुरुच…..!

“अवी, व्हॅलेन्टाईन डे हो…….फ़क्त दोनच दिवस राहिलेत.  “

“अवी….तुमच्या ऑफ़िसमधे काय काय प्लॅन्स आहेत लोकांचे ?” व्हॅलेन्टाईन डे हा अगदी जागतिक आणि गहन प्रश्न असल्यासारखं मी विचारते.

“ऑफ़िसमधे आम्ही काऽऽऽऽम करतो”

“हो……. पण म्हणून काय बाकी बोलायचंच नसतं की काय….”

“बाकी बोलतो ना………. पण हा महत्वाचा विषय राहूनच गेला…..”

कळतात हो टोमणे….. पण इतका त्रास तर सहन करायलाच हवा ना………. Dont let it go Jayu….come on….!

“शी…….अगदीच बोअरिंग लोक आहेत तुमच्या ऑफ़िसमधले.” मी शिक्कामोर्तब करुन मोकळी.

नवरा सोईस्करपणे ह्या माझ्या रिमार्ककडे दुर्लक्ष करतो.

अशीच खिंड लढवत राहते. अगदी १४ फ़ेब्रुवारी उजाडेपर्यंत और इतनी मेहेनत करुंगी……. तो फल तो मिलेगाही ना………! आणि मग पुढचा व्हॅलेन्टाईन डे येईपर्यंत त्या सुखद आठवणी कुरवाळत बसायच्या.  तशा ह्या सुखद आठवणी येतंच असतात मधून मधून…म्हणजे आणायच्याच असतात.  जसं……… वाढदिवस, लग्नाचा वाढदिवस, नवीन वर्ष, मदर्स डे…….!

आज एक छोटीशी (?) कविता लिहिलीये………. त्यांना मेलने पाठवणार…….मग बघूया कसा साजरा होतो ह्यावर्षीचा माझा…….सॉरी आमचा व्हॅलेन्टाईन डे 

दिवस उगवला हळुवार
अलार्म पण किणकिणला नाजुक
कूस वळवून बघते तर
नवरा उभा हसतमुख

हातातलं गुलाबाचं फुल त्याच्या
गालावरुन फिरलं पिसासारखं
“How romantic Jaanu…..”
मन नाचलं थुईथुई मोरासारखं.

लॉनवर नेलं बागेतल्या त्यानं
हातात हात घेऊन
“Tea ….Your Highness” म्हणाला
चहाचा कप देऊन.

मूडात होती भलतीच स्वारी
म्हटलं घ्यावा थोडा भाव खाऊन
जे जे वाटतंय करवून घ्यावं
ते ते घ्यावं करवून.

“कैसे मिजाज़ है आपके जानम ?”
सवाल जेव्हा आला…….
म्हटलं, “जायचंय आज मला…..
‘गुजारिश’ बघायला.”

एरव्ही ह्याला पिक्चरची त्या
कायम असते ऍलर्जी
आज मात्र चक्क बोलला,
“जैसी आपकी मर्जी”

हॉलवरची झुंबड बघताच
जीव माझा चरकला
पण ब्लॅक मधे तिकिट मिळवून
मूड त्याने बनवला.

पिक्चरनंतर शाही जेवण
Dessert मात्र राहिलंच बाई…..!
“शॉपिंगला नेतो” म्हणताच त्यानं
कसं राहिल लक्षात काही…? 

डिझायनर साडी शोकेसमधली
कधीपासून होती खुणावत
मॅचिंग ज्वेलरी त्याच्यासोबत
वाढवत होती नजाकत

मनातले भाव माझ्या सारे
दाखवत होता चेहेरा
मनासारखं शॉपिंग होऊन
खुलत होता चेहरा

डोळ्यामधे सवाल होता
“आता पुढे काय….?”
“Long Drive ला जाऊ या का….
क्या है आपकी राय ?”

अपुन तो साला खल्लाऽऽऽऽस…….!!

मंद सुरावट गाडीमधली
सारं बोलून गेली
नयनामधली भाषा नयनी
सारे समजून गेली

तृप्तीची त्या पेंग छानशी
आली का अवेळी………
डोळे झाले जड
लागली ब्रम्हानंदी टाळी

दचकून उठले गाली होता
स्पर्श रेशमी करांचा
नवरा हलके उठवत होता
गुच्छ घेऊनी सुमनांचा

स्वप्नामधूनी जागी झाले
वास्तव होते स्वप्न परी
प्रेमदिनाची पहाट होती
आता मात्र खरीखुरी.

जयश्री अंबासकर

खेकडा मसाला

साहित्य:

 

२-३ खेकडे

४ कांदे बारीक चिरलेले 

१ टोमॅटो

१ मोठा चमचा हळद 

१ मोठा चमचा तिखट

१ छोटा चमचा आलं लसूण पेस्ट

१ छोटा चमचा धने पूड

१ छोटा चमचा जिरे पूड

१ चमचा लाल मसाला

४ तमालपत्र (२ भाजणीकरता , २ फोडणीकरता ) 

४ दालचिनीचे तुकडे (२ भाजणीकरता, २ फोडणीकरता )

१ चमचा धने

२-३ लवंग

३ सुक्या लाल मिरच्या

३-४ लसूण पाकळ्या

४ चमचे तेल

३-४ कोकम

अर्धी वाटी किसलेलं ओलं खोबरं

थोडी बारीक चिरलेली कोथिंबीर 

मीठ चवीप्रमाणे

 

कृती :

 

१. खेकड्याचे डांगे, पोट आणि पाय (थोडे ठेचून) स्वच्छं धुवून त्याला हळद, तिखट, मीठ लावून ३-४ तास ठेवणे.  

२. भाजणी - तव्यावर 2 चमचे तेल टाकून त्यात २ तमालपत्र, २ दालचिनीचे तुकडे, लवंग, धने, लसूण पाकळ्या, सुक्या मिरच्या (देठ काढून)  टाकून परतवणे. नंतर त्यात  मूठभर बारीक चिरलेला कांदा घालून परतवणे. कांदा थोडा गुलाबी झाला की खोबरं घालून परतवणे. मंद गॅसवर सर्व परतवून घेणे. पूर्ण भाजणीचा रंग गोल्डन ब्राऊन झाला की गॅस बंद करणे. मिक्सरमध्ये सर्व भाजणी आणि १ टोमॅटो थोडं पाणी घालून वाटणे. भाजणीचे वाटण तयार.

३. भांड्यामध्ये  २ चमचे तेल टाकून त्यात २ तमालपत्र, 2 दालचिनीचे तुकडे घालून फोडणी करणे. त्यात उरलेला सर्व कांदा आणि आलं,लसूण पेस्ट घालून परतवणे.

४. कांदा गुलाबी झाला की त्यात खेकडे घालून थोडं पाणी घालून त्यात धने पूड, जिरे पूड, लाल मसाला आणि चवीप्रमाणे मीठ घालणे. नीट ढवळणे.

५. झाकण ठेवून शिजवणे. खेकडे  शिजले की त्यात वाटलेली भाजणी घालून ढवळणे. कोकम घालणे आणि एक उकळी काढणे.  

६. गॅस बंद करून कोथिंबीर घालून गार्निश करणे.

७. झणझणीत खेकडा मसाला तय्यार. गरम गरम चपाती सोबत सर्व्ह करणे.

 

मुग्धा सरनाईक

मी काढलेले स्केचेस

Shubham Mundada

माझी चित्रकला

Om Mulik 

धुंद मैफिल

सुरांच्या नभांगणी

चांदण्याची बरसात

धुंद मैफिल अंगणी

बेधुंद करी रात

रातकिड्याच्या आवाजाची

गोडी वाटे क्षणोक्षणी

दूर देवळातील घंटा

निनादे स्वर ओथंबुनी

दूर चंद्र हा हासतो

शीतल छाया लहरीतो

सुरांच्या या मैफिलीची

मदहोशी वाढवितो

भावना कुलकर्णी

चारोळी

वीरगती पावलेल्या जवानांच्या

टाळूवरचेही खातात हे लोणी

घोटाळाही करतात ’आदर्श’

आजचे भ्रष्ट राजकारणी

अर्चना देशमुख

Boat Story

Its time to read story
So come aboard with me
And we can sail a story boat
Across a magic sea

We can visit jungles
We can visit beautiful places
We can visit castles
And gather a lot of happiness

We can learn a lot of stuff
After sailing story boats
Like how to ride on elephants
Or how skunk got striped coats

Do not afraid, do not cry
Do not stay back
We are sailing magic sea
Come and see with my eyes.












Chinmay Kulkarni

हलवा

एक तीळ गालात हसला
हसता हसता उडायला लागला
तेवढ्यात त्याला पाकाने वेढला
गडाबडा लोळायला लागला
पण तरी हसतच राहिला
पाकाने परत वेढत राहिला
पण हसू काही कमी होईना
हसता हसता गडाबडा लोळता लोळता
अंगभर फुलला काटा नाही कळला
अंगावरचा काटा बघून खुशीने
टणाटणा परत उडायला लागला.

भावना कुलकर्णी

सखा - सवंगडी

क्षितिजावरती उषेचे दूत ललकारी देऊ लागतात आणि मी सज्ज होतो खूप सार्‍या मैत्रिणींच्या स्वागतासाठी.  खूप सार्‍या मैत्रिणी म्हटल्यावर चमकला असाल ना ? (जोर का झटका का ?) पण खरं सांगतो, अजिबात अतिशयोक्ती नाही.  पतंग जसा झेपावतो ज्योतीवर, सरीता जशी सागराच्या ओढीने खळाळत झेपावते तशा या देशोदेशीच्या , प्रांतोप्रांतीच्या विविध ललनांचा कंठमणी शोभावा असा मी..... अगदी अभिसारिकेच्या आतुरतेने ओढाळतात माझ्याकडे.  त्यांना येताना ना कृत्रिम रंगरंगोटीची गरज असते, ना भारी भारी वस्त्रप्रावरणांची, ना डिझायनर ज्वेलरीची.  मी ना त्यांचा आर्थिक स्तर पाहतो, ना शैक्षणिक, ना सामाजिक !  माझ्याशी मैत्री करायला ना भाषेचे बंधन, ना धर्माचे कुंपण, ना जातींच्या सीमा.  

कोणतीही आणि कोणाचीही तमा न बाळगता येतात सार्‍याजणी अन्‌ करतात गुजगोष्टी, 

कोणीच ना राहते दु:खीकष्टी.

पंजाब, सिंध, गुजरात, मराठा, द्राविड, उत्कल, बंग

हिमाचल प्रदेशी, बिहारी, राजस्थानी, अरेबिक, फिलिपिनो संग

सौंदर्याचं वरदान लाभलेल्या रुपसंपन्न ललना

तर काहींचा ’घेर’ नजरेत अगदी मावेना...... !

पण या सार्‍या सखी सोबतीणींचा मी जीवश्च, कंठश्च सवंगडी.  माझ्याकडे चर्चिल्या जाणार्‍या विषयांची विविधता आणि व्याप्ती दोन्हीही अगाध आहेत.  जगभरातल्या महत्वाच्या गोष्टींच्या चर्चेपासून रोजच्या धबडग्यातल्या रुटीन गोष्टींचे येथे चर्वितचर्वण होते.  करियर पासून करप्शन पर्यंत, स्टॉक मार्केटपासून फिश, भाजी मार्केट पर्यंत.  राजकारण, समाजकारण, अर्थकारण..... काहीच वर्ज्य नसतं इथं.  कधी नवीन रिलीज झालेल्या चित्रपटांबद्दल मतमतांतरे होतात तर कधी जुन्या क्लासिक चित्रपटांच्या आठवणीत मन रमतं.  कधी नव्या गाण्याच्या धूनी तर कधी जुनी नाट्यगीतं वा गजलांच्या सुरावटी.  कधी पारंपारिक सणसमारंभांचं वर्णन तर कधी आधुनिक पार्ट्यांचं आयोजन.  त्या अनुषंगानं आपोआपच जुन्या-नव्या रेसिपीजची देवाणघेवाण आणि ओळख विविध प्रांतातल्या रितीरिवाजांची.  माझाही ऊर भरुन येतो जेव्हा माझ्या सख्यांची मुले विविध क्षेत्रात प्रगतीची नवी नवी शिखरं पादाक्रांत करतात तेव्हा.  कधी कोणी क्वीज मधे जिंकतं तर कोणी चित्रकला स्पर्धेत.  कधी International Level ची स्कॉलरशीप मिळवलेली असते तर कोणी कुवेतमधल्या स्थानिक स्पर्धांमधे बाजी मारलेली असते.  कधी येथे मिळतात बालसंगोपनाचे धडे तर कधी कधी तेवढ्याच हिरीरीने अनुचित गोष्टींचे वाभाडेही काढले जातात.  पतीराजांची मर्जी कशी राखावी हे ही कळतं आणि अनाहुतांची वाट लावून खफा मर्जीचाही प्रत्याय घेता येतो.

गप्पांमधे कधी कधी होतं औदासिन्यांचं प्रगटन

पण दिलासादायक शब्दांचं होतं त्यावर सिंचन

कधी होते खुसखुशीत विनोदाची पखरण

क्रिडा जगतातल्या विक्रमांनी फुलून येतं मन

म्हणूनच जेव्हा सचिनची शतकी खेळी होते तेव्हा क्रिडाप्रेमींसकट सार्‍यांचेच चेहेरे आनंदाने खुललेले असतात.  स्त्रीशक्तीची विविध रुपं मला पहायला मिळतात.  नवपरिणितांची जीवनाबद्दलची आसक्ती, पुरंध्रींची ईशभक्ती, सुखी संसारासाठी स्वेच्छेने, स्वखुशीने पत्करलेली सेवानिवृत्ती, संध्याछायेत वावरणार्‍यांची विरक्ती.  सबल ललनांची सारीच रुपं मला मोहवतात.  सगळ्यांची सुख-दु:खं, यश-अपयश, मान-अपमान, हर्ष-शोक, समरसतेनं वाटून घेतो मी आणि सर्वांची जीवनयात्रा सुफल संपूर्ण व्हावी म्हणून मनापासून म्हणत असतो ’शुभास्ते पंथान: सन्तु’

माझ्याकडे सांगण्यासारखं आहे खूप काही पण तुमच्या सहनशक्तीची परिसीमा किती ताणायची ! पण एक ऋणनिर्देश मात्र करावाच लागेल की पतीराज आणि मुलांची पाठवणी करुन लगबगीने मला भेटायला येणार्‍या या सार्‍या मैत्रिणींमुळेच मला विविधरंगांनी फुललेल्या सृष्टीच्या वैभवाचा परिचय होतो आणि मी ’अबु हलिफा’ चा ’वॉकिंग ट्रॅक’ स्वत:ला धन्य समजतो.

(क्लेमर- या लेखात उल्लेखलेल्या सर्व घटना अथवा गोष्टी खर्‍याच आहेत आणि संदर्भही सर्वानांच लागू होणारे आहेत.)

प्रेरणास्त्रोत - अबु हलिफा वॉकिंग ट्रॅकच्या माझं मौन आणि माझं भाष्य साहणार्‍या माझ्या जीवाभावाच्या मैत्रिणी आणि इतर सर्व अनोळखी सख्या)

अर्चना देशमुख

चारोळी

दूरदर्शनचा छोटा पडदा
जेव्हापासून झाला आहे जवळ
’जवळचे’ जात आहेत दूर अन्‌
नात्यांमधली संपली आहे कळकळ

अर्चना देशमुख

माझ्या चारोळ्या

लवासा

’लवासा’ चा प्रवाद म्हणजे
आणिक एक घोटाळा होता
’हिंदुस्तानी’ जनतेने केलेला
निसर्गाचा घात होता.

महागाई

महागाईच्या भस्मासुराला
पेट्रोलनेही साथ केली
कढईतल्या पोह्यांबरोबर
कांद्याची साथ गेली.


मिलिंद जोगळेकर

वांगी पोहे

साहित्य : ४ ते ५ छोटी वांगी, चिंचेचा कोळ, कढिपत्ता, मीठ, लाल तिखट, २ वाट्या जाडे पोहे, नारळ, कोथिंबीर, २ ते ३ पोह्याचे पापड, गोडा मसाला.

कृती: प्रथम चिंचेचा कोळ करुन ठेवावा. पातेल्यात तेल गरम करुन फोडणी करुन घ्यावी. (पोह्याला थोडे जास्त तेल घालावे). कढिपत्ता घालून नंतर  त्यात वांग्याच्या उभ्या फोडी करुन टाकाव्यात. वांगी थोडी शिजली की त्यात चिंचेचा कोळ, मीठ, लाल तिखट घालून पूर्ण शिजून द्यावीत, आता धुतलेले पोहे घालून (पोहे जास्त धुवू नयेत, कारण त्यात चिंचेचा कोळ जाणार आहे, नाहीतर पोहे खूप मऊ होतील) त्यात चिंचेचा कोळ, मीठ, लाल तिखट, गोडा मसाला घालून चांगले वाफवून घ्यावेत. डिश मध्ये सर्व्ह करताना त्यावर नारळ कोथिंबीर व पोह्याचा भाजलेला पापड चुरुन घालावा.

वैशाली काजरेकर

A Great Achievement

12^th January was a memorable day in my life when I appeared for one of the most prestigious competition of Kuwait. The fourth Centre Point Art Olympiad was held by the Landmark Group in JW Marriot as a part of the company’s corporate social responsibility program.  Myself with 4 more students had been chosen from FAIPS for this competition. The event included 130 students from 12 different schools from Kuwait.

There were different categories based on the age and I was in the 12-14 yrs category. I had to select one topic from the subjects which were announced on the spot. The topics were Celebrations! , My dream! , The most interesting face of my life, Importance of traffic signal and My little Planet. It was a tough decision to select the topic at the first stage. A little brain storming and I finalized the topic on Celebration. I thought of a scene on celebration in which a group of African Adivasi dancing around a fire.  I had put all my imagination and efforts to get into the celebration.

My Painting

After submission of our entries we were kept busy by the organizers with some good entertainment and delicious food. It was a treat to my eyes to see the painting of all participants which were displayed for the jury and audience.

My heart started beating once the arrangement for the prize distribution started. To my excitement, the ceremony started with my category and I closed my eyes. To my surprise I heard my name announced and I could not believe it. I was the first to receive the award in the packed house. I was extremely overwhelmed to receive the second runner up prize in my category. I received a well crafted glass trophy and Nokia E5 Mobile and a certificate of appreciation.

The winners were selected by a special jury consisting of famous Kuwaiti artists. The students were judged on the basis of their creativity, workmanship, overall impression and relevance to the topic.  

I owe my success greatly to my art teachers from FAIPS who guided me at each stages of my preparation. My special thanks to my mother who always encouraged me with new ideas. She used to accompany me and inspired me by burning the midnight oil during my late night practices. I am deeply interested in all form of art and have learned watercolor painting, oil painting, knife painting, ink painting, pencil shading, fabric painting, portrait, sketching, paper quilling and many more, so far.

Sonali Rane.

प्रेम

प्रेम म्हणजे नक्की काय असतं...
कल्पना कुण्या वेड्या कवीची
की आभास हा खुळ्या मनाचा
आईच्या वात्सल्यात हे भरभरुन वाहतं
प्रियेच्या स्पर्शात हळुवार फुलतं
टपरीवर चहाच्या मैत्र होऊन खुलतं
कणखर दुश्मनीच्या टकरीतही दिसतं
ह्याला जात नाही, धर्म नाही
सीमारेषांचा बंध नाही
कुणाच्या रुसव्यावर, कुणाच्या फुगव्यावर
भळभळणार्‍या दुखर्‍या जखमांवर
मोरपीस होऊन हळुवार फिरतं
होय....प्रेम हे नक्कीच असतं












नीलिमा दिवेकर

माझी कलाकारी

मोकळा वेळ मिळाला की काहीतरी छान creative करावं असं नेहेमीच वाटतं.  त्यामुळे  यावेळी जेव्हा थोडा मोकळा वेळ मिळाला तेव्हा Pin and Thread शिकले.   मी केलेले तीन डिझाईन्स तुमच्या सोबत शेअर करतेय.

बोट

फुलपाखरु

मोर

स्मिता काळे

माझ्या रांगोळ्या

आजकाल संस्कारभारतीच्या रांगोळ्या कार्य समारंभात सर्रास काढल्या जातात आणि वेगळेपणामुळे फार उठून दिसतात.  ही रांगोळी काढतांना त्यात वापरण्यात आलेली चिन्ह फार महत्वाची असतात.  ठराविक चिन्हांचा वापर करुन काढण्यात येणार्‍या रांगोळ्या काढणं फारसं कठीण नसतं.  कुठलीही रांगोळी कितीही मोठी काढता येऊ शकते.  अर्थात कुवेतमधे ही रांगोळी काढतांना बरीच बंधनं येतात.  मी माझ्या घरच्या कार्यप्रसंगात काढलेल्या काही रांगोळ्यांचे फ़ोटो इथे देतेय.

अर्चना पुराणिक