शुक्रवार, ३० मार्च, २०१२

My KiTCO Visit


Hi Friends!

Enjoying holidays? I am also enjoying, tour out of Kuwait for a week, then “Kahani”, outing, hoteling, etc. In spite of holidays and Friday this morning I got up early, obviously for MMK’s visit to the KiTCO factory which is famous for its chips, biscuits and other snacks.

I got up early and went to the Abuhalifa /Madina, where everyone was supposed to assemble. Due to rain yesterday night it was very cold. Bus came on right time, everyone got in and we left for KiTCO. It took us 30 to 40 minutes to reach the factory. We queued there and were eagerly waiting to see what is happening inside. We got the permission and also a chef’s cap and then yes….we were in Chips Section.
You know how they make Chips in mass quantity? I saw it!!

First they take out the potatoes from the bags and put them in a pipe this leads them to a continuously rotating container which has blades, this is peeler. Here all potatoes are peeled off. Potatoes are removed from this big peeler. Further they are washed vigorously and also starch is removed. Then potatoes are passed on belt, where some people cut them in to halves, and are carried to slicer. There they are sliced into thin slices. These slices are washed and the left over starch is again removed. These wet slices are sent to oven for drying. In this they are harden up and seem to be fried, but they are not. Then they are filled up in small trays and are sent for flavoring. Finally measured quantity of chips are filled into packets and sealed.

Friend’s good news for us is “Chips are not fried”

Next section was biscuits making:
Initially they make dough of flour and water to turn it into a paste. Then they pour this paste in to variety of molds and pass it to oven to bake it at 60 degrees for 6minuites. After baking, some people arrange them properly and put them in a rack. Further there is a roller with a small machine; this small machine spreads cream over the roller. Biscuits are passed under the roller and the cream is put on the biscuit, this is the lower part of cream biscuit.  Then upper part of the biscuit is placed and pressed lightly by a metal strip so that, cream doesn’t come out. Finally yummy cream biscuits are wrapped and filled into packets.

When we left we were supposed to come back by 11.30-12, but we reached home early and Aai, Baba and sis was surprised to see me back early and that too, with a big KiTCO Gift pack, full of all types of chips, biscuits, glowing batch and a cap.
Friends it was a very informative Factory visit and we all enjoyed it. This gave us a chance to meet all friends and geared us up for School reopening. I thank MMK for arranging such a nice factory visit.


Bye, friend’s and all the best for next school session.

मंगळवार, २७ मार्च, २०१२

रांगोळी



अर्चना पुराणिक 

रेझोनन्स

नेहमी सारखाच आज एक दिवस. आठवड्याच्या सुट्टीचा दिवस असल्याने जरा निवांत. दिनक्रमानुसार आता संध्याकाळी फिरायला बाहेर पडलोय.

घरातून बाहेर पडल्यावर दोन मिनिटात गल्फ रोड. हा हायवे क्रॉस केला कि पाच मिनिटात समुद्र किनारी पोहोचतो.
आज छान हवा आहे. नेहमीचा दमटपणा हवेत नाहीय. तासाभराचा फेरफटका मारल्यावरही फारसा घाम नाही कि थकवा नाही. आपल चालण आज लवकर आटोपलं अस काहीस वाटल. थोडावेळ बसायचा मोह झाला.
एव्हाना अंधार पडला होता. झुळझुळ वारं सुटल होतं. समुद्र तलावासारखा शांत पसरला होता. झिलमील झिलमील वाऱ्याच्या लहरी आणि त्यात लवलवणारी स्ट्रीटलाईट्सची प्रतिबिंब. पलीकडच्या बेटावरचे लुकलुकणारे दिवे.

का कोण जाणे मला परवा दूरदर्शनवर पाहिलेली एक मुलाखत आठवली. मुलाखत होती एका प्रसिद्ध शास्त्रीय संगीत तज्ञाची. जेव्हा मुलाखतकाराने त्यांना एखाद्या अविस्मरणीय घटनेबद्दल सांगाल का असे विचारले, त्यांनी सवाई गंधर्व महोत्सवातील पंडित मल्लीकार्जुनांच्या एका मैफलीबद्दल सांगितले. तीनचार तास चाललेल्या त्या मैफलीतील चार पाच मिनिटे अशी होती कि पंडितजींचे गाणे, तंबोरा, आणि श्रोते सर्व काही एक झाले होते. अवघं वातावरण एक सूर झाले होते.

त्यानंतर आठवला तो भौतिकशास्त्रातला कधीतरी अभ्यासलेला रेझोनन्सचा सिद्धांत...

निसर्ग, संगीताची मैफल आणि आयुष्य... या तिघात या बाबतीत साम्य आहे असे वाटते.
समुद्र किनाऱ्यावरचा नेहमीचा कोलाहल... आणि कधी कधी अनुभवला येणारा आजच्यासारखा आल्हाददायक निसर्ग...

चार तासांच्या मैफलीत बऱ्याच परिश्रमानंतर कधीतरी लागणारा स्वर्गीय स्वर...
आयुष्यही तसेच... उतार चढाव, खाच खळगे, दमछाक आणि कधी कधी क्वचितच साधणारा रेझोनन्स...
वाटते... आयुष्यभर असा रेझोनन्स साधता आला तर?

तर खास प्रयत्न करून गात्र शिथिल सोडत दीर्घ श्वास घ्यायची कधी गरजच पडली नसती...!


दिलीप सावंत

माझे Crayon Painting -Flowers Series-2


झिनीया



कमळ


सुर्यफुल

धनंजय सेवलकर

गुरुवार, २२ मार्च, २०१२

आयुष्य

रमादानचे दिवस असल्याने सकाळी ऑफिसला लवकर जायची घाई नव्हती. त्यातच ओजसला शाळेतही सोडायचे नसल्याने सकाळी जरा आरामातच होतो. टीवीवर च्यॅनेल चाळत असताना एनिमल प्लानेटवर स्थिरावलो. 'व्हिएतनाम मधील भातशेती आणि जनजीवन' या विषयावर डॉक्युमेंटरी दाखवली जात होती. शाळेला जाण्यापूर्वी काळी म्हशीला चरायला घेऊन जाणारा व्हिएतनामी शेतकऱ्याचा आठ-दहा वर्षाचा मुलगा आणि एकंदरीत त्या मुलाचे म्हशीबरोबरचे नाते बघताना मला माझे बालपण आठवले.

ऑफिसला निघायची तयारी करता करता नजरे समोर एक एक चित्र उभे राहिले.

'बाळ्या' बैल, 'टिकल्या' बैल, 'पंडी गाय' आणि तिची आई 'जांभळी' गाय, 'पंडी' चा पाडा 'पंड्या' बैल... जणू काय काल परवाच सर्व घडत असल्या सारखे... वाड्यातला आणि कावनातला आजोबा आणि काकांचा वावर, 'पंड्या' पाड्याला जोतासाठी वजवताना आजोबा आणि भाऊ यांची झालेली घालमेल, आईचे दररोज सकाळी वाडा आणि कावनातील शेण साफ करणे, भाऊचे तनशीचे गवत काढून घालणे... अगदी कुटुंबातील घटकासारखी आम्हा सर्वांची त्या सर्व गायबैलांवरील माया... शाळेला जाण्यापूर्वी 'म्हार्वडात' आणि 'म्हसनवटातील' पडक्या वाप्यात 'पंडी' आणि तिच्या पाडसांना चरून आणणारा मी... पावसाळ्यात कुजलेल्या पायांना आंबाड्याच्या पानांचा लेप लाऊन धग घेत गेलेले बालपण...

तेव्हा गावातल्या क्षितीजापलीकडे आयुष्य नव्हते.. आणि कंदिलाच्या भवती पडेल तेवढाच उजेड असायचा... सगळी माणसे हाकेवर असायची...

आता दिशा रुंदावल्यात... माणसे पांगलीत... केवळ गावातून शहरातच नव्हेत तर परदेशातही.. गावात गाय बैल राहिले नाहीत...

घरात म्हातारी एकटी आई.. टीवी समोर बसून दिवस घालवणारी... आणि लेकरांच्या फोनची वाट पाहणारी...
सर्व आठवत असताना ऑफिसपर्यंत कधी पोहोचलो समजलेच नाही. मी चालवत असलेल्या पजेरोतील सीडी प्लेयरवर आता "मस्ती मे झुमेंगे हम.." गाणे सुरू होते...

'बाळ्या' बैलाच्या अखेरच्या दिवशीची त्याच्या डोळ्यातील असहायता आठवून माझ्या डोळ्यात अश्रू साचत होते...!

दिलीप सावंत




माझ्या कुंचल्यातून


नीलिमा दिवेकर   

पालक मेथी परोठे / पुऱ्या

 साहित्य:
१ जुडी पालक, १/२ जुडी मेथी, ४-५ लसूण पाकळ्या, २ हिरव्या मिरच्या, जिरे, तीळ, कणिक, तेल,
आणि चवीनुसार मीठ.
कृतीः
पालकाची आणि मेथीची पाने निवडून स्वच्छ धुवून घ्यावी. मिक्सर मध्ये पालक आणि मेथीची पाने, जिरे, लसूण, मिरच्या आणि मीठ घालून त्याची बारीक पेस्ट करून घ्यावी. तयार पेस्ट मध्ये भिजेल एवढी कणिक आणि चवीनुसार मीठ घालून घालून वरून तीळ घालून घट्ट कणिक भिजवावी.
( टीप: शक्यतो पाणी घालू नये आणि कणिक घट्ट भिजवावी कारण पालकाला पाणी सुटते.)
तयार कणकेच्या सारख्या आकाराच्या लाट्या करून पराठे लाटावेत आणि तेल सोडून खमंग भाजावेत. आणि ह्या गरम गरम पराठ्यांची मजा साजूक तुपाबरोबर अधिकच खुसखुशीत लागतात.


ह्याच कृतीच्या पुऱ्या सुद्धा छान लागतात.


मृण्मयी आठलेकर

अनुदिनीचे एक पान

१६ मार्च २०१२, शुक्रवार
गुरुवारची रात्र, स्नेह भोजनासाठी एकत्र जमलो होतो,चविष्ट जेवण आणि तशाच खुसखुशीत खमंग गप्पागोष्टी ! मग वेळेचे भान कोणाला, तरीही सहज घड्याळाकडे नजर गेली तर सगळे काटे ऊर्ध्व दिशेने मध्यभागी एकाच काट्यावर, 'आता वाजले की बारा' चा निर्देश करत होते. शुक्रवार सुरु झाला, आपली कुवेतवासियांची साप्ताहिक हक्काची सुट्टी ! म्हणून तर'शुक्रवार आमच्या आवडीचा'! पण या शुक्रवारी पहिल्यांदाच पतीराजांना सुट्टी नव्हे तर ड्युटी होती, त्यामुळे मी होते दुःखी कष्टी ! गेल्या २० वर्षातला आणि कुवेत वास्तव्यातला आमचा पहिला शट डाऊन! त्यामुळे वाफाळत्या कॉफीचा मोह सोडून 'घराकडे अपुल्या' प्रयाण करणे क्रमप्राप्त होते. निरोपाचे संभाषण शक्य तेवढे आटोपते घेऊन नाईलाजाने निघालो.

आणि अशी सुरुवात झाली माझ्या पहिल्या वहिल्या कंटाळवाण्या शुक्रवारची ! बारा तासांची ड्युटी शिवाय स्नेह भोजनामुळे झालेला उशीर, तरीही गजर लावून पतीराज तर रवाना झाले, साप्ताहिक सुट्टीमुळे प्रभात फेरीलाही सुट्टी, नो walk त्यामुळे नो Talk ! तसेही आज प्रणवदा बजेट सादर करणार होते, अर्थविषयक सर्व निरर्थक, निरस चर्चांमध्ये रस घेऊन पाहिला. सर्व मैत्रिणी मस्तपैकी व्यस्त असतानाही काहींना महत्वाच्या कामाचा बहाणा करून फोन करून थोडासा Time पास केला, खरे तर एरवीही एकटीच तर असते की दिवसभर पण मुभा असते ना तेव्हा मनात येईल तेव्हा मैत्रिणींकडे डोकावण्याची अथवा डोके खाण्याची ! आणि शुक्रवार तर हक्काचा, हक्काच्या माणसाचे डोके खाण्याचा ! म्हणूनच फार फार आवडीचा ! शुक्रवार आत्तापर्यंत कधीच एकटीने काढण्याची वेळ न आल्यामुळे उगीचच भकास, कंटाळवाणे, उदासवाणे वाटत होते. म्हणून मायदेशी लेकीला फोन लावला तर ती सुध्दा म्हणे खूप्पच busy होती. तेवढ्यात वाजली फोनची घंटी ! पतीराजांचे क्रिकेट प्रेम सर्वज्ञात असल्यामुळे, त्यांच्या एका सहकाऱ्याने त्यांच्यापर्यंत बहुमोल बातमी पोचवली होती सचिनच्या महाशतकी खेळीची ! आणि हे कुशल, मंगल मला कळवण्यासाठी त्यांनी फोन केला आणि तात्काळ ठेवून दिला !

जशी काही जादूची छडीच फिरली की हो ! छू मंतर होऊन गेली सारी उदासी, सारा कंटाळा ! आणि आसमंत आनंदाने न्हाऊन निघाला. गेले वर्षभर आपण सारे भारतीय ज्या क्षणाची अगदी डोळ्यात तेल घालून वाट पाहत होतो तो क्षण आला होता. 'न भूतो न भविष्यती' असे वर्तमान घडले होते. संपूर्ण पृथ्वीतलावरील, क्रिकेट विश्वात घडला होता शतकांच्या महाशतकाचा महाविक्रम ! आणि या विक्रमकर्त्याचा कर्ताकरविता होता नव्हे आहे एक भारतीय, एक महाराष्ट्रीयन, एक मराठी माणूस, आपल्या सर्वांचा लाडका सचिन !

'आनंद पोटात माझ्या मावेना गं मावेना ! अशी स्थिती झाली अगदी माझी ! डोळे आनंदाश्रूंनी भरून आले, वेदना असेल दुःख असेल तर ते पोटात ठेवता येते,पण आनंदाचे काय करायचे ? इतके कौतुक मनी दाटून आले की सांगता सोय नाही, आणि मुख्य म्हणजे सांगण्यासाठी तरी कोणी हवे ना आसपास ! मग शेवटी घेतला कागद आणि केले हे कौतुक कवन आपल्या सचिनसाठी !

सचिनच्या झंझावातापुढे बॉलने पत्करली सपशेल शरणागती

आणि शतकांच्या महाशतकी खेळीची जाहली अखेर स्वप्नपूर्ती

नोंद झाली इतिहासात एकमेवाद्वितीय विश्वविक्रमाची

न्हाऊन निघाली अतिव आनंदाने मने साऱ्या भारतीयांची

कधीच ना केली पर्वा साराच्या तीर्थरूपांनी टीकाकारांच्या टीकेची

अर्जुनच्या या पित्याने दाखवली कमाल मनोबलाची व एकाग्रतेची

रमेश तेंडुलकरांच्या आत्म्याला स्वर्गातही लाभली संतुष्टी

'या सम हाच' फक्त पती अंजलीचा गर्जते आहे सारी समष्टी

सुखावली अस्मिता विशेष, देशी, विदेशी, मराठी जनांची, मनांची

अमित प्रभा झळकली विश्वावर, क्रिकेटमधल्या या तेजोनिधीची

शतकानुशतकात एकमेव अशा सचिनची निर्मिती करते नियती

खरेच आहे भाग्य की या सोनेरी क्षणाचे आपणही आहोत सोबती

माझा उदासवाणा शुक्रवार कमालीच्या उल्हासात पालटवून टाकणाऱ्या किमयागार सचिनला आपल्या सर्व कुवेतवासियांकडून खूप खूप शुभेच्छा.


अर्चना देशमुख
 
















सोमवार, १९ मार्च, २०१२

कोंड

बागांची कोंड, घनसाची कोंड, दादर्याची कोंड... अश्या काही कोंडी मनात घर करून आहेत...सरळ सोटअर्थ म्हणाल तर कोंड म्हणजे डोह.. पण डोह म्हटल्यावर जास्तीत जास्त मनात काय येत असेल तर खोल खोल पाणी. अगदी ओक बोक... माझ्या मनातील कोंड मात्र खोल नाहीये. तिला वलय आहे अदभुततेचे... ह्या कोंडीच्या घळणी वर नेहमीच घनदाट झाडी असायची किवा एखादा जुनाट पसरलेला वृक्ष.

या झाडीत म्हणे खूप वर्षा पासून रहात असलेली एक नाग जोडी असते आणि त्या वृक्षावर देवचार असतो. कोणी म्हणायचे तिथे भोवरा आहे आणि तो ओढून घेतो तिथे पोहायला गेल्यावर. कोणी म्हणायचे तिथे खोल आत मगर आहे...

हे सर्व चित्र माझ्या गावातले... माझ्या बालपणीचे... म्हणजे ३५ -४० वर्षा पूर्वीचे. आज कोंडी बुजून गेल्यात, घळणी वरची झाडे गायब झालीत आणि त्या ओक्या बोक्या झाल्यात. देवाचाराने तर नक्कीच स्थलांतर केले असेल.


आज हे सर्व आठवते आहे हा फोटो बघताना... तो काढलाय गेल्या वर्षी वॉशिंग्टनला मित्रा कडे गेलो होतो तेव्हा...


दिलीप सावंत

मेथी ढोकळा

साहित्य:
मेथी ढोकळा

इडली रवा -१/२ वाटी
बेसन- १ वाटी
बारीक चिरलेली मेथी - १/२ वाटी
ठेचलेले आले, लसूण, मिरची - २ लहान चमचे
लिंबू रस : १ चमचा
सोडा - १/४ चमचा
साखर- १- १-१/२ चमचे
मीठ - १ चमचा / चवीनुसार
तेल- २ चमचे मिश्रणासाठी, १ डाव फोडणी साठी
सजावटी साठी : कोथिंबीर, बारीक शेव (आवडत असल्यास), खीसलेले खोबरे / नारळ

कृती:

इडली रवा १-१/२ कप पाण्यात साधारण २ तास भिजवून ठेवावा आणि नंतर जास्तीचे पाणी अलगद काढून टाकावे, त्यात बाकीचे सारे जिन्नस (सोडा सोडून) एकत्र करावे. थोडे थोडे पाणी घालत चमच्याने हलवत भजीच्या मिश्रणासारखे ढोकळा मिश्रण तयार करावे. एकीकडे कुकर मधे पुरेसे पाणी गॅस वर उकळायला ठेवावे. चांगली उकळी फुटल्यावर, मिश्रणात सोडा घालून परत छान फेटावे. भांड्याला थोडे तेल सर्व बाजूने लावून त्यात मिश्रण ओतावे आणि कुकर मधे ठेवावे. कुकर चे भांडे बंद करून शिटी शिवाय २० मिनिटे वाफवून घ्यावे. झाकण उघडून सुरी मध्यभागी घालून बघावी. ढोकळा तयार झाला असल्यास सुरीला काही न चिटकता स्वछ बाहेर येईल. भांडे बाहेर काढावे. ५-१० मिनिटानंतर सुरीने वड्या कापाव्यात. त्यावर तेल, कढी पत्ता, मोहरी, तीळ घालून फोडणी घालावी. कोथिंबीर, बारीक शेव, खीसलेले खोबरे / नारळ घालून सजवावे. मेथी ढोकळा तयार आहे.



सुधीर जोशी  


माझे Crayon Painting -Flowers Series

डाफोडील
जास्वंद
गुलाब

टुलीप

धनंजय सेवलकर